Chileense schoolcultuur

Hey iedereen,

Hier weer een verslag met dit keer een update over de Chileense schoolcultuur want ik kan je alvast vertellen dat die heeeel anders is :D.

Zoals jullie weten moet ik om bij de school te komen eerst met de micro. De micro heeft geen vaste tijden dus maar er rijden er zoveel dat je nooit lang hoeft te wachten. Het grappige is, is dat je op een gegeven moment mensen gaat herkennen. Dit komt omdat ze ongeveer het zelfde schema hebben. Zo heb ik in de 501 een vrouw die ik elke keer tegen kom en in de 510 ook. Ook ga je op een gegeven moment bus chauffeurs herkennen, want ik van te voren nooit had gedacht. De kinderen dragen hier schooluniformen, waardoor ze gratis met de micro kunnen. Zo hebben ze toch nog een voordeel :P.

Zoals in een eerder verslag begint de school om 8 uur. Ik loop nu sinds een paar weken in groep 3 stage inplaats van bij de kleuters. In groep 3 gaat het er iets anders aan toe dan bij de kleuters. Want in groep 3 komt de juf om 8:15 de klas in en dan beginnen de lessen. De dag begint dat de kinderen moeten gaan staan en met z'n alle tegelijk de juf moeten begroeten. Vervolgens pakken ze het schrift wat ze nodig hebben voor de les. De kinderen nemen elke dag de schriften mee voor de lessen die ze nodig hebben. Ze hebben niet zoals in Nederland een laatje waar je alles in kan laten liggen. De rugzak hangt dan ook aan de stoel zodat ze makkelijk hun spullen kunnen pakken.

Om half tien is de eerste pauze. Op het grote schoolplein hebben ze een snoepkraampje. Dit snoepkraampje is elke pauze open en daar verkopen ze chips, koekjes eigenlijk alles wat je kan bedenken wat niet gezond is. Zoals ik het in Nederland gewend ben krijg je een paar koekje mee voor de pauze. Maar de Chileense kinderen krijgen een heel pak koekjes mee voor de pauze, en zich vervolgens afvragen waarom er zoveel dikke kinderen zijn. Het snoepkraampje loopt dan ook als een lopende band. Vervolgens is er om kwart over elf weer een pauze; de eerste twee pauzes zijn 15 minuten. Om één uur hebben de kinderen dan lunchpauze tot kwart voor twee. En om kwart over drie is de school uit.

Ik heb ook al eerder verteld dat de leraren naar de kinderen toe komen. We zijn in Nederland gewend dat we meestal twee juffen hebben die alle lessen geven gedurende de week. Hier in Chile heb je voor een aantal lessen andere leraren die dus in de klas komen. Ze hebben voor elke klas een klassenboek waar alles word opgeschreven zodat de volgende leraar weet wat er gebeurd is. De klassen waarvoor en andere leraar in de klas komt voor groep 3 is: tekenen, godsdienst, gym, muziek en engels. Deze les hebben ze dan voor 1,5 uur. De gymlessen zijn ook niet zoals wij gewend zijn. In Nederland gaan we meestal naar een gymzaal waar we gymles krijgen. Hier in Chile krijgen de kinderen gymles op het schoolplein. En sommige van jullie zullen het "grote" schoolplein gezien hebben op mijn foto's. Het schoolplein is voor een gymles heel klein, en er valt dan ook geen gymles te geven zoals wij dat gewend zijn.

Aan het einde van de dag worden de kinderen opgehaald door ouders of broers/zussen. In Nederland zijn we gewend dat kinderen van de basisschool regelmatig speelafspraakjes hebben, en als ze die niet hebben dan is dat vanwege een sport/hobby. Hier in Chile hebben de kinderen nooit een speelafspraakje, en zover ik weet is er ook niet iets van sport zoals wij dat kennen voor de kinderen. Afgelopen week kwamen twee kinderen helemaal bij de klas in en vertelde vol vreugde dat ze in dezelfde micro zaten, en dat het super gezellig was. Dit komt door de cultuurverschillen in de opvoeding, en ik kan jullie vertellen die zijn er genoeg. Ze zijn hier namelijk nog zoals ik dat noem ouderwets, de kinderen moeten namelijk naar de ouders luisteren en doen ze dat niet dan krijgen ze een tik. Het is echt typisch Nederlands om om 3 uur een kop thee te drinken met een koekje en vertellen hoe je dag was. In Chile hoef je niet te verwachten dat zoiets gebeurd.

In het begin had ik ook heel vaak last van dat de kinderen niet naar mij wilde luisteren. Omdat ik voor mijn idee "boos" moest worden wouden de kinderen naar mij luisteren. Maar hier in Chile betekent het dat je laat zien dat je boven de kinderen staat. Wanneer de kinderen dit door hebben, hebben ze respect voor je waardoor ze wel luisteren. Het heeft voor mij vrij lang geduurd om me hier bij nee te leggen, maar omdat ik wel wou dat de kinderen naar me gingen luisteren moet je mee. Dit is één van de vele voorbeelden die ik heb waarin je echt de cultuurverschillen merkt, en ik me moest aanpassen.

Nou ik hoop jullie een beetje op de hoogte te hebben gebracht van hoe het op een Chileense school eraan toe gaat.

Vanuit het gelukkig nog steeds zonnige Valparaíso

Famke